Een weekje Qatar

Dat is wel even wat anders dan een weekje in een of ander westers land. Een compleet nieuwe ervaring die wij toch maar mooi meenemen nu Gerard, Linda, Jan Watze en Ieke (tijdelijk?) naar Doha zijn gegaan. Wij zijn dus erg blij met onze ondernemende familie. Het was heel bijzonder om tussen de in het zwart gesluierde vrouwen en witgejurkte mannen met hoofddoeken rond te lopen en eens mee te maken hoe het leven daar is.

Linda en Gerard hebben ons veel laten zien en veel met ons ondernomen, eigenlijk te veel om op te noemen, maar we gaan een poging wagen.
’s Avonds wandelen tussen de locals op El Corniche (de boulevard);
inkopen doen op een grote, lokale groentemarkt (hoewel deze meer voor grootverbruikers leek te zijn –het ging niet per stuk zoals we dachten, dus niet 2 komkommers bijvoorbeeld nee een doos vol, maar vriendelijk als de mensen zijn, wilden ze voor ons wel een uitzondering maken);
rondlopen/-rijden op een schapen- en kamelen/dromedarissenmarkt;
slenteren over de souck en inkopen doen zoals vroeger in een authentiek nagebouwd complex;
lekker zwemmen met z’n allen;
een boottochtje ‘s avonds met uitzicht op de skyline van Doha;
winkelen (en lunchen) in een aantal van de vele shoppingmalls. Volgens ons heeft Gerard in de tijd dat Linda, Jan Watze en Ieke er nog niet waren weinig zelf gekookt, hij wist de goede eettentjes prima te vinden;
en als klap op de vuurpijl een jeepsafari in de woestijn. Voor iedereen (nou ja, iedereen…) groot feest! Je met hoge snelheid laten rondracen over de zandbulten, ’t was spectaculair. Met tussendoor stops met een prachtig uitzicht over de immense zandvlakte, een meer of de zee. Heel bijzonder om mee te maken!

En uiteraard meedraaien in hun dagelijks leven. Met Gerard mee naar zijn werk, het complex bekijken waar hij dagelijks verkeert, voetbalwedstrijden bijwonen van zijn team (voor Annie één voor Ben meerdere) en een wedstrijd van de club van Co Adriaanse. Ook een belevenis op zich, met “prachtig” gezang van de supporters.
En natuurlijk naar de school van Jan Watze en Ieke om een kijkje te nemen in hun klassen, het zwembad waar de kinderen zwemles krijgen, de gymzaal waar Linda balletles geeft en waar ook de wekelijkse assembly wordt gehouden. De leerlingen voeren dat een toneelstukje, modeshow, dansje of iets dergelijks op voor alle ouders. De groep van Jan Watze en Ieke had een dansje ingestudeerd (de Macarena) waaraan ook wij mochten meedoen. En er worden certificaten uitgereikt aan de kinderen die die week een pluim verdiend hebben. Jan Watze en Ieke hebben er inmiddels beiden een in hun bezit, waar ze apetrots op zijn.
Het is een leuke school en je kunt merken dat Jan Watze en Ieke het er prima naar hun zin hebben. We vinden het heel knap van ze dat ze de Engelse taal al zo goed begrijpen en ook zelf al de nodige Engelse woorden spreken. Het is verbazingwekkend hoe goed en snel ze zich hebben aangepast aan hun nieuwe leefomgeving, zowel op school als thuis. Dat geldt trouwens ook voor Gerard en Linda, het is alsof ze er al veel langer wonen dan die paar maanden die ze er nog maar zijn. Ze zijn behoorlijk ingeburgerd en hebben al veel sociale contacten opgebouwd. Petje af voor allemaal!

Dit is een maar een korte impressie (want we kunnen er wel over blíjven praten, zoveel indrukken hebben we opgedaan) van ons verblijf in Doha bij Linda, Gerard, Jan Watze en Ieke.
We hebben er heel erg van genoten en kunnen degenen die nog gaan ervan verzekeren dat ze heel gastvrij worden onthaald en zonder twijfel een hele leuke tijd gaan meemaken.

Ben en Annie